ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΣΚΑΒΔΗ
Απόλυτη, σχεδόν, η σιωπή της επαρχίας, ακόμα και της δημοσιάς από την οποία περνά πλήθος τροχοφόρων. Τρακτέρ και αγροτικά, τζιπάκια με ρυμούλκες, και τρίκυκλα, καμιά φορά και ζωήλατα οχήματα. Κυριακή πρωί, απολάμβανα τη σιωπή, συνοδευόμενη από την καμπάνα του Αϊ Γιάννη. Μουσκεμένοι δρόμοι και χλωρίδα, απέναντί μου ένα αγροτικό πάρκαρε στο χωράφι. Τοπίο κι αυτό! Σαν να δραπέτευσε από φιλμ του Γιάντσο ή του Αγγελόπουλου το πρωινό, με μετέφερε κάτω από τους χυμούς της πορτοκαλιάς. Γέμισα την ποδιά με φρούτα και μπήκα στο σπίτι. Τα έβαλα στη θέση τους και άνοιξα το μάτι της κουζίνας, για το λεμονάτο. Από το χωριό, η Σταθούλα μού έστειλε ζυμωτό ψωμί και αγριοραδίκια… Τα είχε μαζέψει στο «βαρκό», στην εξοχή της, εκεί που πιάνει πολύ νερό όταν βρέχει.
Στη μαγειρική δεν επενδύω γενικώς… Προτιμώ τη «λάτρα» του σπιτιού, της αυλής και των οικόσιτων, παρά τις κατσαρόλες. Όμως, αυτή η μανία συγγενών, να μας φορτώνουν με «σπιτικά» είδη, με ντοπάρει, καταδικάζοντάς με να καθαρίζω επί ώρες χορταρικά, να τυλίγω ντολμάδες λάχανο, να φτιάχνω χορταρόπιτες... Έχοντας παράλληλα την αυταπάτη, ότι έτσι αντιμετωπίζω τα μεταλλαγμένα, ότι επιχειρώ εμπάργκο κατά της διατροφικής βαρβαρότητας, που μας επιτίθεται χωρίς «άρματα» -ίσως γι’ αυτό μας κατατροπώνει.
Τα μαγειρευτά μου αποδεικνύονται έτσι μια «πολιτική τέχνη», που δεν …ευφραίνει μονάχα, αλλά αντιστέκεται σταθερά. Ιδιαιτέρως αυτό τον καιρό που στις τηλεοράσεις οι μισοί μαγειρεύουν και οι άλλοι μισοί γράφουν συνταγές, για να μαθαίνουμε οι «αδιάβαστοι» υποτίθεται, περί την κατσαρόλα και τα ταψιά. Οι αθεόφοβοι, μάλιστα, συμπεριφέρονται ως «προφέσορες», όταν παρουσιάζουν πιάτα που ούτε ο Θεός δεν μπορεί να εντάξει σε ανθρώπινο…εδεσματολόγιο. Άλλωστε, όλοι σχεδόν οι μέντορες του συρμού, είναι «κτυπημένοι» από ασθένειες που έχουν σχέση με τη διατροφή… Οι μισοί πάσχουν ή από νευρική ανορεξία, ή έχουν πλαστικο-χειρουργήσει προγούλια και «μπάκες» για να κρύψουν πάθη. Οι λοιποί «θρέφουν» νιάτα που είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα χρειαστούν στομαχικό δακτύλιο. Αυτό ακριβώς είναι και το οξύμωρο της σημερινής «ηθικοδιδακτικής» της τηλεόρασης, που οι αρχιτέκτονές της δεν έχουν ποτέ ακούσει το σοφό μας ρητό: «Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι...» το οποίον εν προκειμένω μεθερμηνευόμενο μεταγράφεται: «δείξε μου την …μπάκα σου να πω πώς τρως!»
Αγαπητοί, εδώ εμείς έχουμε και «καλόχουμε» ζαρζαβάτια και ξορκίζουμε τη «φτώχεια» με τα κηπάριά μας. Έχουμε, λέει, και πετρέλαιο στο Κατάκολο, έχουμε και αιγοπρόβατα και μοσχαράκια έχουμε και «λυσιμελή», «παυσίλυπον» οίνον!... Γι’ αυτό και τα προβλήματά μας έχουν να κάνουν περισσότερο με πάγους και χαλάζια ή με τους χωραφάδες που εγκαταλείπουν καλλιέργειες για τα φωτοβολταϊκά, εκεί που παλιά υπήρχαν ελιές και αραποσίτια. Ηλείοι ολίγοι, βέβαια, αλλά διακριτοί εγείρονται για την κατάργηση της σιδηροδρομικής γραμμής, Πάτρα-Πύργος, Καλαμάτα και έτεροι διαμηνύουν ότι «δεν πληρώνουν διόδια» στην Ολυμπία Οδό Α.Ε. που σκάβει στα νταμάρια και στα ποτάμια σωρεύοντας αδρανή…
Παρακολουθώ πάλι την κίνηση στη δημοσιά. Πριν λίγο πέρασαν τρία ρυμουλκούμενα με αγελάδες… και προορισμό το κοντινό σφαγείο. Πέρασε και μια δημαρχιακή μερσεντές κι ένα πυροσβεστικό, πέρασε κι ο αιωνόβιος ποδηλάτης, αγέρωχος και βλοσυρός. Όλα από τη δημοσιά περνούν, κι αν μετρήσεις θα χάσεις τον λογαριασμό. Αθόρυβα και τσαχπίνικα περνά πολλές φορές τη μέρα και η Λουλου-Αγγέλλω, μια κοινόκτητη σκυλίτσα, που προσέχει τα τροχοφόρα καλύτερα από άνθρωπο… Σε λίγη ώρα θα περάσω κι εγώ για την απογευματινή βόλτα.
Όλοι από τη δημοσιά περνάμε τελικά, κι όλοι για αλλού πηγαίνουμε… Δεν ψάχνουν όλοι για χρυσό, ούτε για πετρέλαιο… Οι γυναικούλες του απογεύματος που συναντώ στις βόλτες, ψάχνουν για άγρια χόρτα, που άφθονα φυτρώνουν μετά τη βροχή στα πέριξ. Ο καθείς και ο στόχος του, και ο προορισμός του! Κι η δημοσιά, η δική μου Ελλάδα, αποφράς συρόμενη και κοιμώμενη!!!
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=611352
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου