Αναζήτηση Αναρτήσεων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αδύνατος ο διαχωρισμός βοσκοτόπων και δασικών εκτάσεων στην Ελλάδα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αδύνατος ο διαχωρισμός βοσκοτόπων και δασικών εκτάσεων στην Ελλάδα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 29 Μαΐου 2010

Αδύνατος ο διαχωρισμός βοσκοτόπων και δασικών εκτάσεων στην Ελλάδα, ακόμη και με δορυφόρους

Στην Ελλάδα μπορούμε να βρούμε την καρφίτσα με τους δορυφόρους όμως τους βοσκότοπους δεν μπορούμε να τους βρούμε. Από το 1987, που είχε εκπέσει ως αντισυνταγματικός ο νόμος 1734 περί βοσκοτόπων, κανείς άλλος δεν ασχολήθηκε σοβαρά για να κάνει το διαχωρισμό με το τι είναι βοσκότοπος και τι δασική έκταση. Ως χώρα έχουμε μια ιδιαιτερότητα, αφού δεν είμαστε ούτε Αγγλία ούτε Ιρλανδία να έχουμε βοσκότοπους, αλλά αντιθέτως έχουμε δασικές εκτάσεις που βόσκουν τα ζώα.
Το πρόβλημα με την ύπαρξη βοσκοτόπων φάνηκε τώρα γιατί έχει καταργηθεί στην εκτατική κτηνοτροφία η επιδότηση ανά κεφάλι ζώου και ισχύει η επιδότηση ανάλογα με την έκταση. Το όλο θέμα είναι πολύπλοκο και δύσκολο τώρα να επιλυθεί. Το «λάθος» έγινε όταν υπήρχε η διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Ένωση - σε τεχνικό ή σε πολιτικό επίπεδο - ότι δεν είχαμε διευκρινίσει ως χώρα ότι δεν είναι εύκολο να καταγράψουμε τα βοσκοτόπια όπως οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Τώρα έρχονται οι δορυφόροι βλέπουν τα δέντρα και σωστά «κοκκινίζουν» αυτές τις εκτάσεις, αυτό το κόκκινο «βλέπει» ο ΟΠΕΚΕΠΕ και δεν θεωρεί τις εκτάσεις επιλέξιμες.
Να θυμίσουμε ότι η βόσκηση των ζώων στην πατρίδα μας αποτελεί το πολυτιμότερο φυσικό πόρο για την ελληνική κτηνοτροφία, το μοναδικό συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι της εντατικοποιημένης κτηνοτροφίας των ευρωπαϊκών χωρών, ώστε η ελληνική κτηνοτροφία να έχει ανταγωνιστικά ποιοτικά χαρακτηριστικά και να παράγει ποιοτικά και υγιεινά προϊόντα για τους Έλληνες και Ευρωπαίους καταναλωτές.

Ο χαρακτηρισµός των βοσκοτόπων ως δασικών εκτάσεων αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα για την κτηνοτροφία. Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε ότι μετά από ενδεχόµενη πυρκαγιά οι βοσκότοποι κηρύσσονται αναδασωτέες εκτάσεις, ενώ αυτά καθ’ αυτά τα περιαστικά δάση µπορούν να συνεχίζουν να καταπατώνται παρά τη θεωρητική τους κήρυξη ως αναδασωτέων. Όμως στην περίπτωση των ορεινών περιοχών το πρόβληµα είναι αντίθετο από αυτό των περιαστικών δασών τα οποία όλο και συρρικνώνονται. Στις ορεινές περιοχές το νοµοθετικό πλαίσιο για την αποκατάσταση των δασικών εκτάσεων είναι τέτοιο που υπάρχει κίνδυνος µετά από πυρκαγιές, εκτάσεις οι οποίες προηγουµένως χρησιµοποιούνταν ως βοσκότοποι να αναδασωθούν όπως και το ίδιο συμβαίνει με γεωργικές εκτάσεις οι οποίες εγκαταλείφθηκαν για κάποιο χρονικό διάστηµα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσµα το δάσος να επεκταθεί σε αυτές, να µη µπορούν να ξαναχρησιµοποιηθούν παραγωγικά. Τα µέτρα αυτά κάθε άλλο παρά προστατεύουν την ορεινή δασοπονία. Αντίθετα, δηµιουργούν ακόµα πιο αρνητικό κλίµα ως προς την αντιµετώπιση του δάσους από τους γεωργοκτηνοτρόφους και αποµακρύνουν τις περιοχές αυτές από την Ολοκληρωµένη Ανάπτυξη στους τοµείς της γεωργίας, της κτηνοτροφίας και της δασοπονίας.
agrotypos.gr