Οι "ΓΕΩΠΟΝΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ" ΣΑΝ ΚΑΝΟΥΝ ΓΝΩΣΤΑ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ:
Την Τρίτη 22 Μαρτίου 2011 έγινε συνάντηση της Ομάδας Εργασίας των «ΓΕΩΠΟΝΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» για τον «Τομέα παραγωγής του διακοσμητικού φυτού» στη χώρα μας και συζητήθηκαν θέματα για τα οποία συμφωνήθηκε να πάρουν τη μορφή ενεργειών και προτάσεων σε όλα τα επίπεδα, οι οποίες θα αποσκοπούν στο να αναδείξουν τον παραγωγικό αυτό κλάδο ώστε να στηριχθούν οι παραγωγοί και οι επαγγελματικές δραστηριότητες που συνδέονται με το φυτικό υλικό:
1. Ο κλάδος χρειάζεται νοικοκύρεμα, εξυγίανση, επενδύσεις και προσαρμογή στις απαιτήσεις μιας νέας αγοράς την οποία διαμορφώνουν ο σύγχρονος περιβαλλοντικός σχεδιασμός και η δημιουργία τοπίων, οι συνεχώς μεταβαλλόμενες κλιματικές αλλαγές στη χώρα μας και ένα εχθρικό αστικό τοπίο που πρέπει να αναπλάθεται συνεχώς για μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
2. Το διακοσμητικό φυτό που σε μεγάλο ποσοστό μπορεί να είναι και εδώδιμο (καρποφόρα, αρωματικά, φαρμακευτικά κλπ), αποτελεί πρωτεύον καταναλωτικό αγαθό και με πολλαπλά οφέλη για τον πολίτη όπως κοινωνικά, περιβαλλοντικά, εκπαιδευτικά και θεραπευτικά.
3. Το διακοσμητικό φυτό αποτελεί νευραλγικό τομέα της εγχώριας πρωτογενούς παραγωγής ενώ υποβοηθά την εθνική οικονομία με επενδύσεις, με σύγχρονες υποδομές, με θέσεις εργασίας και με ικανή υποκατάσταση εισαγόμενου φυτικού υλικού συμβάλλοντας στη μείωση των επιπτώσεων από ένα αδικαιολόγητα αρνητικό εμπορικό γεωργικό ισοζύγιο.
4. Ο κύκλος εργασιών του κλάδου εκτιμάται στα 250 εκ. δολλάρια ΗΠΑ μαζί με τα ανθοκομικά είδη σε χονδρική αξία προϊόντος & με το 40-50% περίπου να αφορά το έτοιμο εισαγόμενο και πολλαπλασιαστικό φυτικό υλικό
5. Ο επαγγελματικός χώρος του διακοσμητικού φυτού στη χώρα μας χαρακτηρίζεται από οξυμένα προβλήματα όπως:
· Πτώση της ζήτησης λόγω εξάρτησης από την οικοδομή και τα δημόσια έργα
· μείωση της κατανάλωσης από τα νοικοκυριά λόγω της κρίσης και ελλιπούς ενημέρωσης, τα οποία εκτός εξαιρέσεων, κατατάσσουν το φυτό ανάμεσα στα καταναλωτικά αγαθά «δευτερεύουσας ανάγκης».
· η τελείως λανθασμένη αντίληψη ότι το φυτό, το άνθος, ο κήπος, ο ταρατσόκηπος και οι φυτευτικές εξορμήσεις αποτελούν ελιτίστικες «ενασχολήσεις»πολυτελείας (έλλειψη καταναλωτικής αγωγής γύρω από τα φυτά και την ανθοκομία).
· Τα μέσα ενημέρωσης φέρουν ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης, ενώ οι κατακερματισμένες φυτοπαραγωγικές δυνάμεις εμφανίζονται με περιορισμένη έως μηδενική διάθεση & επάρκεια να λειτουργήσουν σαν «βιομηχανία φυτού» μέσα από ενεργούς συνδέσμους, ικανή οργάνωση με σύγχρονο μάρκετινγκ, δημοπρατήρια & logistics και σύγχρονη οικονομοτεχνική και επιστημονική διαχείριση των προϊόντων τους σε όλα τα επίπεδα.
· η αύξηση αποθεμάτων των φυτωρίων άρα και του κόστους διατήρησης της παραγωγής για μεγαλύτερες περιόδους λόγω της παρατεταμένης κρίσης και της πτωτικής ζήτησης.
· ο αθέμιτος ανταγωνισμός από «εμπειροτέχνες» μικροπαραγωγούς, ερασιτέχνες μεταπράτες, χιλιάδες αυτοαποκαλούμενους ψευδεπίγραφους «φυτωριούχους» που δεν παράγουν, την παράνομη διακίνηση φυτικού υλικού, τα ελλιπώς συντηρούμενα - ζημιογόνα -επιχορηγούμενα κρατικά και δημοτικά φυτώρια με περιορισμένη γκάμα βοτανικών ειδών με λίγη ποσότητα (ολίγα από όλα), με αμφισβητήσιμη οικολογική καταλληλότητα και κακή ποιότητα φυτικού υλικού.
· Η επικρατούσα συνήθεια της δωρεάν χορηγίας φυτών για αναδασώσεις, περιαστικές, αστικές φυτεύσεις, κλπ εθίζει τον πληθυσμό σε ένα ευτελές, ακαλαίσθητο και μη βιώσιμο «πράσινο» αργής ωρίμανσης, που καταλήγει σε ένα «ανάμικτο» τοπίο ξένο προς κάθε ενδημικό χαρακτήρα βλάστησης και προς κάθε αρχιτεκτονική προσδοκία πόλης, αλλά και ξένο προς την ανάγκη διατήρησης της ενδημικής βοτανικής ποικιλότητας τόπου και τοποθεσίας.
· Στο όνομα ολίγων δευτερολέπτων επικοινωνιακού θεάτρου, αδιαμαρτύρητα και κατά παράβαση κάθε δεοντολογίας, το κατά κανόνα «φτηνό» και ευκολόβρετο φυτικό υλικό (συνολικά 5-10 κοινά φυτικά είδη), η στρατηγική φύτευσης και η υλοποίησή της χωρίς καμία γνώση και πρόβλεψη περί την διαχείριση του πρασίνου, ανατίθεται ή αναλαμβάνεται από ημιμαθείς ερασιτέχνες καναλιών, ραδιοφωνικών σταθμών, περιστασιακούς δημάρχους και αντιδημάρχους και εκατοντάδες νοικοκυρές τοπικών συλλόγων οι οποίοι αρέσκονται να αυθαίρετα αυτοαναγορεύονται σε «Ειδικούς Πρασίνου», ενώ όλο και σπανιότερα οι ειδικοί επιστήμονες καλούνται να σχεδιάζουν και να διαχειρίζονται τέτοια εγχειρήματα με πιστοποιημένη τη γνώση και ορατό το αποτέλεσμα.
· η παραγωγή φυτών γίνεται από τους πάντες χωρίς αυστηρές προϋποθέσεις, χωρίς όρους και ανανεώσιμη αδειοδότηση
· οι εισαγωγές, ελληνοποιήσεις και η διακίνηση πολλαπλασιαστικού υλικού και βοτανικών ειδών γίνεται ελεύθερα από χώρες της ΕΕ-27 ή και τρίτες χώρες, με ελλιπείς ελέγχους φυτοϋγείας, καταλληλότητας και βαθμού προσαρμοστικότητας στις τοπικές συνθήκες (η πρόσφατη καταστροφική εμπειρία από τον ρυγχοφόρο των φοινικοειδών αποτελεί «εγκληματικό παράδειγμα» ελλιπούς εφαρμογής της φυτοϋγειονονικής νομοθεσίας κατά την εισαγωγή).
· Το φυτουγειονομικό άνοιγμα των συνόρων στην ΕΕ-27, βαθμιαία αποδεικνύεται οικονομικά και «φυτογεωγραφικά» επιζήμιο για χώρες κράτη μέλη με βιοκλιματικές ιδιαιτερότητες, κακή ή ελλιπή οργάνωση υπηρεσιών ελέγχου και φυτοπροστασίας, ειδικές φυτοπροστατευτικές αναγκαιότητες και με πλούσια τοπική βιοποικιλότητα υψηλής αξίας που χαρακτηρίζει τις τοπικές δομές οικονομικού τοπίου (γεωργία) ή φυσικού τοπίου (οικοσυστήματα).
· οι αυθαιρεσίες, οι παρατυπίες, η ανέλεγκτη διακίνηση και παρατιμολόγηση, οι παραπλανητικές προσφορές και οι πλασματικές εκπτώσεις από την προμήθεια μέχρι τη φύτευση και κατασκευή καλλιεργούν τη δυσπιστία από την πλευρά του καταναλωτή.
· το απέραντο μωσαϊκό ποιοτικής ανομοιογένειας φυτικού υλικού που κατακλύζει την ελληνική αγορά με εκτεταμένη την απουσία ελέγχων φυτοπροστασίας, πιστοποιημένων πηγών προέλευσης και ποικιλότυπων παραστατικών διακίνησης.
· η έλλειψη προτύπων πιστοποίησης φυτικού και πολλαπλασιαστικού υλικού (πλην κάποιων πιστοποιήσεων σπόρου που απαιτούνται για τις αγροτικές καλλιέργειες και όχι για όλες)
· η απουσία κρατικών ενισχύσεων και εγγυήσεων για τον κλάδο σε σχέση με τον μόνιμα ευνοημένο υπόλοιπο πρωτογενή τομέα
· η ανάμειξη εμπορίας ειδών κήπου, εισροών κάθε είδους (garden centers) και παροχής «μαύρων» υπηρεσιών υποκαθιστώντας «Γεωτεχνικούς ή Αρχιτέκτονες Τοπίου» (ψευτομελετητές και εμπειροτέχνες) με προκλητική ανοχή της παραβατικότητας και της ατιμωρησίας κατά τη χρήση ψευδών επαγγελματικών τίτλων και προσόντων σε περιβάλλον ανύπαρκτης προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας και δικαιωμάτων η οποία συντηρείται από το ίδιο το κράτος, Συνδέσμους, Επιμελητήρια και Καταναλωτές, στο όνομα ενός μύθου περί «μειωμένου κόστους»….
· η ανυπαρξία «μητρώου» επιχειρήσεων πρασίνου στην παραγωγή, την εμπορία, μελέτη και κατασκευή με συγκεκριμένες προϋποθέσεις και όρους εγγραφής και παραμονής σ’ αυτό.
· Επίλυση θεμάτων που σχετίζονται με τη συνταγογράφηση φυτοπροστατευτικών προϊόντων μέσα από την ενεργοποίηση υπάρχουσας σχετικής νομοθεσίας, επέκταση και εκσυγχρονισμού της με στόχο τη μείωση κινδύνων από την υπερχρήση, την υπολλειμματικότητα στα φυτά, το έδαφος και τα νερά, αλλά και για την προστασία του καταναλωτού.
· Έλλειψη οργάνωσης και διεξόδων επιμόρφωσης και εκπαίδευσης επαγγελματικών ομάδων που σχετίζονται και εξαρτώνται από το φυτό σε εφαρμοσμένο και όχι θεωρητικό επίπεδο, με δυνατότητα «επαγγελματικής πιστοποίησης – εξειδίκευσης».
· Τις υπηρεσίες αυτές επιμόρφωσης και εκπαίδευσηςοι «ΓΕΩΠΟΝΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» σχεδιάζουν να τις παρέχουν σε πλαίσιο συνεννόησης με Ιδρύματα και Συνδέσμους “Landscape & Horticulture” και του εξωτερικού και σε συνεργασία με μεγάλο φυτώριο της Αττικής. Έτσι θα μπορούσαν να αναδειχθούν και να αξιοποιηθούν καλύτερα το επιστημονικό και φυτοτεχνικό δυναμικό της χώρας και να στραφεί το ενδιαφέρον προς δραστηριότητες οι οποίες θα προωθούν μια πιο βιώσιμη, πιο συστηματική και περιβαλλοντικά πιο παραγωγική χρήση του φυτού κατά είδος και κατά περίσταση.
Η ομάδα εργασίας συμφώνησε να ξανασυναντηθεί σύντομα, να δημοσιοποιήσει και να στείλει το παρόν στους αρμόδιους φορείς, να ζητήσει συνάντηση με την ηγεσία των φορέων στους οποίους θα θέσει υπόψη τα παραπάνω ζητήματα και θα επιδιώξει τη βαθμιαία εφαρμογή τους κατά τμήμα και προτεραιότητα.
