Ιούνιος ο μήνας του τρύγου η των τρύγων αν θέλετε του ελάτου και του θυμαριού.
Τον μήνα αυτό κατ εξοχήν ο μελισσοκόμος περιμένει να δει τους κόπους πολλών μηνών να παίρνουν σάρκα και οστά.
Ετοιμάζουμε τα μαχαίρια, τους πάγκους, το μελιτοεξαγωγέα μας και τέλος τα βαρέλια μας για να τα γεμίσουν τα κορίτσια μας με το εκλεκτότερο προϊόν της ελληνικής φύσης, το ΜΕΛΙ μας.
Το δικό μας μέλι, αυτό που βγάζουν οι δικές μας οι μέλισσες που έχουμε κοπιάσει εμείς οι ίδιοι, να ξέρετε και να είστε σίγουροι ότι είναι το καλύτερο και το νοστιμότερο από όλα τα άλλα μέλια όλων των μελισσοκόμων και όλου του κόσμου.
Ήδη λοιπόν από το τέλος Μαΐου ορισμένοι συνάδελφοι άρχισαν να τρυγάνε και σιγά σιγά τον Ιούνιο θα πάρουμε όλοι σειρά.
Η αίσθηση της ικανοποίησης όταν μετά από τόσους κόπους βλέπεις επιτέλους γεμάτα τα βαρέλια σου με μέλι είναι απερίγραπτη, οι παλιοί φαντάζομαι θα ξέρουν τι λέω ενώ οι νέοι κάλο είναι να μπαίνουν κι αυτοί σε αυτό το κλίμα της υπέροχης αυτής ικανοποίησης.
Τον Ιούνιο καλό είναι όσοι συνάδελφοι μπορούν, θα πρέπει να βρίσκονται ήδη με τα μελισσάκια τους στον Έλατο.
Ο Έλατος κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι η πλουσιότερη όλων των πηγών μελιτώματος, αν δώσει ο Έλατος δεν αστειεύεται και κάθε εβδομάδα ο κοριός θέλει τρύγο.
Ακόμα θυμάμαι μια γιαγιά μελισσοκόμο που μου είπε πέρυσι πως το 1982 από 170 μελίσσια στον Έλατο πήρανε 15 τόνους μέλι, τρυγάγαμε ως τον Αύγουστο μου είπε.
Φυσικά αυτό δεν γίνετε κάθε μέρα άλλα δεν είναι λίγοι οι μελισσοκόμοι που παίρνουν και 30 και 40 και 50 κιλά μέλι ανά μελίσσι στον Έλατο.
Ο Ιούνιος όμως είναι ο μήνας με την μεγαλύτερη ανθοφορία από όλους.
Μετά τον Έλατο έρχεται το πολυτιμότερο όλων των μελισσοκομικών φυτών, το ΘΥΜΑΡΙ.
Αν ποτιστεί καλά το θυμάρι πριν την ανθοφορία του κι αν δεν έχει δυνατούς αέρηδες κατά την διάρκεια της ανθοφορίας τους, τότε δίνει κι αυτό καλές ποσότητες μελιού που δεν συγκρίνονται με κανένα άλλο μέλι αφού το άρωμα του και η γεύση του είναι μοναδική.
Στην συνέχεια έρχεται το μελίτωμα της βελανιδιάς (Δρυς) που κι αυτό δίνει καλές ποσότητες μελιού άλλα όχι τέτοιας ποιότητας όπως τα προηγούμενα.
Τέλος Ιουνίου έχουμε την λυγαριά (καναπίτσα) τις αγκινάρες τον ευκάλυπτο και άλλα άνθη που δίνουν κι αυτά μπόλικο μελάκι, κάπου εκεί ξεκινάει και το περδικάκι το λεγόμενο θυμάρι του βουνού!!!
Ακόμα δεν πρέπει να ξεχνάμε τα καλαμπόκια που με την πλούσια σε ψευδάργυρο γύρη τους δυναμώνουν πολύ τα μελίσσια μας μετά από τόσο κόπο συλλογής μελιού.
Υπάρχουν όμως και μια σειρά χειρισμών που πρέπει να κάνουμε εκτός από τα παραπάνω.
Μέχρι τέλους Ιουνίου είναι ιδανικές οι συνθήκες για να κόψουμε παραφυάδες αφού υπάρχει μπόλικος χρόνος μέχρι το φθινόπωρο για να γίνουν δεκάρες οι παραφυάδες που θα κόψουμε.
Το ίδιο ισχύει και για τις βασίλισσες που έχουν γεράσει και θέλουμε να αντικαταστήσουμε, το κάνουμε κι αυτό με την άνεση μας και χωρίς τον φόβο των σμηνουργιών.
Ακόμα προσέχουμε τις παραφυάδες και τα αδύναμα μελισσάκια που δεν έχουν τον ανάλογο πληθυσμό που χρειάζεται για να συλλέξουν μέλι, αυτά τα τροφοδοτούμε με σιροπάκι για να τα βοηθήσουμε ενώ από τέλος Ιουνίου και μετά δεν ξαναδίνουμε σιρόπι λόγο των λεηλασιών, άλλα δίνουμε βανίλια, ζυμαράκι δηλαδή.
Τέλος φροντίζουμε να βάλουμε πορτάκια στα μελίσσια για να μην μπορεί να μπει η αχερόντεια και τα σερσένια που από αυτό τον μήνα κάνουν έντονη την παρουσία τους στο μελισσοκομείο μας.
Επίσης παγίδες για να ξεκάνουμε όσα περισσότερα σερσένια μπορούμε είναι απαραίτητο να βάλουμε ενώ δεν ξεχνάμε από τέλους του μήνα να βάλουμε και κάτι για ίσκιο πάνω στο καπάκι για να μην ψήνεται η λαμαρίνα, εγώ βάζω φελιζόλ.
