!!!!!!!!!!!!!!!!SOS !!!!!!!!!!!!!! ΞΥΛΕΥΣΗ ΑΡΧΑΙΑΣ – ΙΕΡΗΣ ΒΕΛΑΝΙΔΙΑΣ ΣΤΟ ΛΕΥΚΑΔΙΤΙ ΔΩΡΙΔΟΣ ΣΤΗ ΦΩΚΙΔΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!SOS !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Ο Βαγγέλης Πετσωτάς από το Μαυρολιθάρι του Δήμου Καλλιέων, μας έστειλε τη συνημμένη φωτογραφία που δείχνει μια νέα καταστροφή στη Φωκίδα.
Εξω από το παραδοσιακό κτηνοτροφικό χωριό Λευκαδίτι, στην περιοχή Λιδωρικίου, ξυλεύτηκε αιωνόβια βελανιδιά που για αιώνες -τα καυτά καλοκαίρια- στη σκιά της ξεκουράζονταν το μεσημέρι τα κοπάδια ( η συνημμένη φωτογραφία είναι πρόσφατη).
Η φωτογραφία με την ξύλευση της βελανιδιάς σοκάρει. Δείχνει ότι η αυτοκαταστροφική μανία στη Γκιώνα, δεν προέρχεται μόνο από τις εταιρείες εξόρυξης βωξίτη αλλά και από εμάς τους ντόπιους, τις αποκαλούμενες παραδοσιακές κοινότητες ή από τους περαστικούς που βρίσκουν εύκολα καυσόξυλα για τα τζάκια ή ακόμη από εμπόρους ξύλων που βρίσκουν εύκολο εμπόρευμα. Κανείς δεν προστατεύει τα άλλοτε ιερά δένδρα, που μέσα τους κατά τη μυθολογία ζούσαν οι Δρυάδες. Τουλάχιστον τα παλαιότερα χρόνια, οι άνθρωποι ξύλευαν τη βελανιδιά, μόνον αν έπεφτε η ξεριζωνόταν από φυσικά αίτια (Δρυός πεσούσης πας ανηρ……) Δυστυχώς, δεν προλάβαμε να συνεργαστούμε με τους Συλλόγους και το Δήμο Λιδωρικίου, να υλοποιήσουμε την ιδέα του Βαγγέλη Πετσωτά για την ανάδειξη της συγκεκριμένης Βελανιδιάς σε μνημείο φυσικής ιστορίας της περιοχής και την προστασία της με ειδική περίφραξη και ανάδειξη της αξίας της.
Προτείνουμε : 1/ Εστω και τώρα, την ανάδειξη του κορμού της βελανιδιάς η ότι απέμεινε σε φυσικό μνημείο.
2/ την μετάδοση της είδησης προς όλους τους Συλλόγους, κρατικούς φορείς και αρμοδίους
3/ κατά το 2010, οι Σύλλογοι να συμπεριλάβουν στις εκδηλώσεις τους και τις απειλές κατά του περιβάλλοντος από παρόμοιες ενέργειες
4/ να διοργανωθεί από τους Συλλόγους και τους Δήμους της Γκιώνας, κοινή μεγάλη εκδήλωση-διαμαρτυρία, για Δάσος/Νερό/Περιβάλλον/Οικισμούς λόγω του ότι η κατάσταση στη Γκιώνα παίρνει διαστάσεις ολικής απειλής.
Το Πολιτιστικό Κέντρο Στρώμης, είναι στη διάθεση όλων των Συλλόγων της περιοχής για την ανάληψη πρωτοβουλίας και συντονισμού για τη διοργάνωση της προτεινόμενης εκδήλωσης σε χώρο που θα συμφωνηθεί από κοινού και πορείας διαμαρτυρίας
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΡΩΜΗΣ
Βαλανιδιά 13.000 ετών, ο πιο ηλικιωμένος ζωντανός οργανισμός στη Γη / At 13,000 years, an oak tree is world’s oldest organism
Όταν το δέντρο αυτό άρχισε τη ζωή του, στον πλανήτη μας επικρατούσε ακόμα η τελευταία εποχή των παγετώνων και οι άνθρωποι δεν είχαν ανακαλύψει τη γεωργία, ούτε είχαν χτίσει τις πρώτες πόλεις στη Μεσοποταμία. Οι πυραμίδες της Αιγύπτου θα κτίζονταν μετά από πολλές χιλιάδες χρόνια. Σήμερα, έπειτα από 13.000 περίπου χρόνια, η συγκεκριμένη βαλανιδιά ατενίζει αγέρωχα το πέρασμα του χρόνου και οι επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι ο γηραιότερος γνωστός οργανισμός που ζει πάνω στη Γη.
Το δέντρο, που ανήκει στο είδος Quercus palmeria, βρίσκεται στους λόφους Τζουρούπα (Jurupa Hills) στο Riverside County της νότιας Καλιφόρνια, στις Η.Π.Α. (34.033°N, 117.391°W, υψόμετρο 366μ.) και η ανακάλυψη της ηλικίας του έγινε από ερευνητές του Πανεπιστημίου Ντέιβις της Καλιφόρνια (University of California Davis) υπό τον καθηγητή Τζέφρι Ρος-Ιμπάρα (Jeffrey Ross-Ibarra), ενώ η σχετική επιστημονική παρουσίαση έγινε στο περιοδικό ''PLoS One''.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το δέντρο κατάφερε να επιβιώσει από αλλεπάλληλες περιόδους ξηρασίας, παγωνιάς και καταιγίδων, ανανεώνοντας επανειλημμένα τον εαυτό του. Κανονικά, το συγκεκριμένο είδος βαλανιδιάς ζει σε μεγαλύτερα υψόμετρα, σε πιο υγρό και ψυχρό κλίμα, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση το δέντρο βρίσκεται σε μικρό υψόμετρο, ζώντας σε ξηρές κλιματικές συνθήκες, ανάμεσα σε γρανιτένιους βράχους, υπό τις συνεχείς ριπές του ανέμου, πολύ κοντά στις τελευταίες αυλές κάποιου κοντινού προαστίου. Η ιδιαιτερότητα αυτή ήταν, άλλωστε, που τράβηξε το ενδιαφέρον των επιστημόνων να μελετήσουν το δέντρο και έτσι, έκπληκτοι, ανακάλυψαν την ηλικία του.Οι επιστήμονες επίσης παραξενεύτηκαν από το ότι το δέντρο έχει πλέον μετατραπεί σε μια εκτεταμένη «κοινότητα» ψηλών και μπλεγμένων θάμνων (με συνολική έκταση περίπου 21,5 τετραγωνικών μέτρων) που δεν παράγουν γόνιμα βαλανίδια. Οι ερευνητές επιβεβαίωσαν μέσω ανάλυσης DNA ότι όλο αυτό το θαμνώδες σύμπλεγμα-αποικία προερχόταν από ένα και μοναδικό «μητρικό» δέντρο.
Η μελέτη των δακτυλίων του δέντρου αποκάλυψε ότι μεγαλώνει με τρομερά αργό ρυθμό, περίπου ένα εικοστό της ίντσας (δηλαδή γύρω στα 1,3 χιλιοστά) κάθε χρόνο. Με βάση αυτόν τον σημερινό ρυθμό ανάπτυξης, εκτιμάται ότι χρειάστηκαν πάνω από 13.000 χρόνια για να φτάσει στο σημερινό μέγεθος.
Το δέντρο, που ανήκει στο είδος Quercus palmeria, βρίσκεται στους λόφους Τζουρούπα (Jurupa Hills) στο Riverside County της νότιας Καλιφόρνια, στις Η.Π.Α. (34.033°N, 117.391°W, υψόμετρο 366μ.) και η ανακάλυψη της ηλικίας του έγινε από ερευνητές του Πανεπιστημίου Ντέιβις της Καλιφόρνια (University of California Davis) υπό τον καθηγητή Τζέφρι Ρος-Ιμπάρα (Jeffrey Ross-Ibarra), ενώ η σχετική επιστημονική παρουσίαση έγινε στο περιοδικό ''PLoS One''.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το δέντρο κατάφερε να επιβιώσει από αλλεπάλληλες περιόδους ξηρασίας, παγωνιάς και καταιγίδων, ανανεώνοντας επανειλημμένα τον εαυτό του. Κανονικά, το συγκεκριμένο είδος βαλανιδιάς ζει σε μεγαλύτερα υψόμετρα, σε πιο υγρό και ψυχρό κλίμα, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση το δέντρο βρίσκεται σε μικρό υψόμετρο, ζώντας σε ξηρές κλιματικές συνθήκες, ανάμεσα σε γρανιτένιους βράχους, υπό τις συνεχείς ριπές του ανέμου, πολύ κοντά στις τελευταίες αυλές κάποιου κοντινού προαστίου. Η ιδιαιτερότητα αυτή ήταν, άλλωστε, που τράβηξε το ενδιαφέρον των επιστημόνων να μελετήσουν το δέντρο και έτσι, έκπληκτοι, ανακάλυψαν την ηλικία του.Οι επιστήμονες επίσης παραξενεύτηκαν από το ότι το δέντρο έχει πλέον μετατραπεί σε μια εκτεταμένη «κοινότητα» ψηλών και μπλεγμένων θάμνων (με συνολική έκταση περίπου 21,5 τετραγωνικών μέτρων) που δεν παράγουν γόνιμα βαλανίδια. Οι ερευνητές επιβεβαίωσαν μέσω ανάλυσης DNA ότι όλο αυτό το θαμνώδες σύμπλεγμα-αποικία προερχόταν από ένα και μοναδικό «μητρικό» δέντρο.
Η μελέτη των δακτυλίων του δέντρου αποκάλυψε ότι μεγαλώνει με τρομερά αργό ρυθμό, περίπου ένα εικοστό της ίντσας (δηλαδή γύρω στα 1,3 χιλιοστά) κάθε χρόνο. Με βάση αυτόν τον σημερινό ρυθμό ανάπτυξης, εκτιμάται ότι χρειάστηκαν πάνω από 13.000 χρόνια για να φτάσει στο σημερινό μέγεθος.
