Δελτίο Τύπου - Η Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος
Έχουμε ονομάσει την 5η Ιουνίου παγκόσμια ημέρα του περιβάλλοντος, όπως αφιερώνουμε και άλλες στην επισήμανση σοβαρών προβλημάτων, τα οποία περίεργα πολλοί λησμονούν όλες τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου. Διότι οι άνθρωποι έχουν την τάση να συγκινούνται ή να πανικοβάλλονται, όταν αιφνίδια τους προσεγγίζει τα πρόβλημα και τους βλάπτει προσωπικά. Κανείς π.χ. δεν θα σκέπτονταν να καθιερώσει μια ημέρα προβληματισμού για την παγκόσμια και την ελληνική οικονομική κρίση, διότι όλοι μιλούν γι’ αυτή και τη σκέπτονται συνεχώς και όλες τις ημέρες του χρόνου.
Το ίδιο δε συμβαίνει δυστυχώς και με τη σοβούσα όχι μόνο από πολλών ετών, αλλά από πολλών αιώνων οικολογική κρίση, την κρίση δηλαδή της καταστροφής του περιβάλλοντος. Και όμως, η οικολογική κρίση όχι μόνο είναι παλαιά και διαρκής, αλλά συγχρόνως έχει τα ίδια αίτια και πολύ σοβαρότατες επιπτώσεις, από την οικονομική, η οποία, σύμφωνα τουλάχιστον με τα γνωστά προηγούμενα, σε μικρό χρονικό διάστημα είναι βέβαιο ότι θα παρέλθει. Αντιθέτως, η κρίση του περιβάλλοντος, η ρύπανση, η μόλυνση και η εν γένει καταστροφή του δρουν προσθετικά και η ανάκαμψη δεν είναι συχνά δυνατή ή επέρχεται με μεγάλη βραδύτητα.
Είναι δε τα αίτια τόσο της οικολογικής, όσο και της οικονομικής κρίσης σχεδόν τα ίδια, η αλαζονεία δηλαδή και η απληστία των ανθρώπων. Διότι την παγκοσμιοποιημένη πλέον οικονομική κρίση έχει προκαλέσει ο ασύνετος εγωισμός και η ανόητη φιλοχρηματία των κερδοσκόπων, πρόκειται περί στυγνών εγκληματιών, που για να αυξήσουν την προσωπική τους περιουσία, αδιαφορούν για την παγκόσμια δυστυχία.
Αλλά και την οικολογική κρίση από αιώνων προκαλεί η ίδια αλαζονεία και η εγκληματική απληστία των ανθρώπων, οι οποίοι, προκειμένου να αντλήσουν οικονομικά αγαθά, αντιμετωπίζουν επίσης ιδιοτελώς τη φύση ως αδίστακτοι ιμπεριαλιστές, νομίζοντας ότι αυτό είναι κατακτητικό τους δικαίωμα που απορρέει από τη λογική της υπεροχής έναντι των άλλων πλασμάτων και ότι μπορούν ατιμώρητοι να παραβιάζουν τους περίπλοκους νόμους του κόσμου.
Οι αρχαίοι όμως που, όπως φαίνεται, είχαν κατανοήσει το πρόβλημα, ονόμασαν το περιβάλλον μας «κόσμον». Σημαίνει δε «κόσμος» το κόσμημα και «κοσμώ» σημαίνει διακοσμώ, δηλαδή τακτοποιώ. Είχαν δηλαδή αντιληφθεί ότι στον κόσμο που μας περιβάλλει υπάρχει μια τάξη, και γι’ αυτό ονόμασαν το Θεό «δημιουργό», δηλαδή τεχνίτη. Είναι λοιπόν προφανές ότι η διασάλευση της τάξης αυτής καταστρέφει το κόσμημα του περιβάλλοντος και μαζί με αυτό και αυτόν που το καταστρέφει, όπως ακριβώς συμβαίνει με εκείνον που ανόητα πριονίζει το κλαδί όπου κάθεται. Ο άνθρωπος λοιπόν αντιμετώπισε το περιβάλλον του όπως ο παράφρων ωρολογοποιός που ανοίγει ένα ρολόι με το σκεπάρνι του.
Η βιομηχανική λοιπόν μόλυνση των ποταμών, των λιμνών, των θαλασσών και της ατμόσφαιρας, ο περιορισμός και η αποτέφρωση των δασών, η επέμβαση στη βιολογική ισορροπία, οι τοξικές ουσίες με τις οποίες ποτίζουμε την καλλιεργήσιμη γη, ο αφανισμός της πανίδας, η άναρχη οικιστική ανάπτυξη και κάθε είδους αλόγιστη επέμβαση στην αρμονία των φυσικών οικοσυστημάτων αποτελούν ένα έγκλημα ιμπεριαλισμού με θύμα όχι μόνο το περιβάλλον μας, αλλά και τους ίδιους εμάς, που νομίζουμε ότι έτσι κερδίζουμε.
Επομένως η οικολογική κρίση, της οποίας τα δυσμενή αποτελέσματα είναι επίσης ορατά δια γυμνού οφθαλμού και στον τόπο μας, είναι πολύ περισσότερο καταστρεπτική από ό,τι νομίζουμε ότι είναι η οικονομική. Διότι αν η «κοινωνία της αφθονίας» την οποία αποχαιρετούμε και οι άστοχοι χειρισμοί των αρχόντων μας έχουν προφανώς υποθηκεύσει τη ζωή των παιδιών μας, η καταστροφή του περιβάλλοντος ναρκοθετεί την υγεία και τη ζωή όλων των επόμενων γενεών στο διηνεκές. Και αν για την οικονομική κρίση λαμβάνονται αναπόφευκτα οδυνηρά και επείγοντα μέτρα, πολύ περισσότερο πρέπει να αντιμετωπιστεί επειγόντως η οικολογική κρίση με επιστημοσύνη και προσεκτικό σχεδιασμό σε όλο τον κόσμο και βεβαίως στη χώρα μας. Αυτή είναι μια ευθύνη ιστορική, που η χωρίς καθυστερήσεις και ενδοιασμούς ανάληψή της είναι καθήκον των αρχόντων και των λαών και του καθενός από εμάς προσωπικά.
Το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο, ως φορέας όλων των γεωτεχνικών επιστημονικών κλάδων είναι αποφασισμένο να συμβάλλει στην προσπάθεια της προστασίας, της βιώσιμης και αειφόρου ανάπτυξης του περιβάλλοντος.
Όσα συμβαίνουν σήμερα στον Κόλπο του Μεξικού, περισσότερο από την 5η Ιουνίου μας το υπενθυμίζουν!
Για τη Δ.Ε. του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Κεντρικής Μακεδονίας
Ο Πρόεδρος
Δρ Παναγιώτης Δ. Πλατής
Έχουμε ονομάσει την 5η Ιουνίου παγκόσμια ημέρα του περιβάλλοντος, όπως αφιερώνουμε και άλλες στην επισήμανση σοβαρών προβλημάτων, τα οποία περίεργα πολλοί λησμονούν όλες τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου. Διότι οι άνθρωποι έχουν την τάση να συγκινούνται ή να πανικοβάλλονται, όταν αιφνίδια τους προσεγγίζει τα πρόβλημα και τους βλάπτει προσωπικά. Κανείς π.χ. δεν θα σκέπτονταν να καθιερώσει μια ημέρα προβληματισμού για την παγκόσμια και την ελληνική οικονομική κρίση, διότι όλοι μιλούν γι’ αυτή και τη σκέπτονται συνεχώς και όλες τις ημέρες του χρόνου.
Το ίδιο δε συμβαίνει δυστυχώς και με τη σοβούσα όχι μόνο από πολλών ετών, αλλά από πολλών αιώνων οικολογική κρίση, την κρίση δηλαδή της καταστροφής του περιβάλλοντος. Και όμως, η οικολογική κρίση όχι μόνο είναι παλαιά και διαρκής, αλλά συγχρόνως έχει τα ίδια αίτια και πολύ σοβαρότατες επιπτώσεις, από την οικονομική, η οποία, σύμφωνα τουλάχιστον με τα γνωστά προηγούμενα, σε μικρό χρονικό διάστημα είναι βέβαιο ότι θα παρέλθει. Αντιθέτως, η κρίση του περιβάλλοντος, η ρύπανση, η μόλυνση και η εν γένει καταστροφή του δρουν προσθετικά και η ανάκαμψη δεν είναι συχνά δυνατή ή επέρχεται με μεγάλη βραδύτητα.
Είναι δε τα αίτια τόσο της οικολογικής, όσο και της οικονομικής κρίσης σχεδόν τα ίδια, η αλαζονεία δηλαδή και η απληστία των ανθρώπων. Διότι την παγκοσμιοποιημένη πλέον οικονομική κρίση έχει προκαλέσει ο ασύνετος εγωισμός και η ανόητη φιλοχρηματία των κερδοσκόπων, πρόκειται περί στυγνών εγκληματιών, που για να αυξήσουν την προσωπική τους περιουσία, αδιαφορούν για την παγκόσμια δυστυχία.
Αλλά και την οικολογική κρίση από αιώνων προκαλεί η ίδια αλαζονεία και η εγκληματική απληστία των ανθρώπων, οι οποίοι, προκειμένου να αντλήσουν οικονομικά αγαθά, αντιμετωπίζουν επίσης ιδιοτελώς τη φύση ως αδίστακτοι ιμπεριαλιστές, νομίζοντας ότι αυτό είναι κατακτητικό τους δικαίωμα που απορρέει από τη λογική της υπεροχής έναντι των άλλων πλασμάτων και ότι μπορούν ατιμώρητοι να παραβιάζουν τους περίπλοκους νόμους του κόσμου.
Οι αρχαίοι όμως που, όπως φαίνεται, είχαν κατανοήσει το πρόβλημα, ονόμασαν το περιβάλλον μας «κόσμον». Σημαίνει δε «κόσμος» το κόσμημα και «κοσμώ» σημαίνει διακοσμώ, δηλαδή τακτοποιώ. Είχαν δηλαδή αντιληφθεί ότι στον κόσμο που μας περιβάλλει υπάρχει μια τάξη, και γι’ αυτό ονόμασαν το Θεό «δημιουργό», δηλαδή τεχνίτη. Είναι λοιπόν προφανές ότι η διασάλευση της τάξης αυτής καταστρέφει το κόσμημα του περιβάλλοντος και μαζί με αυτό και αυτόν που το καταστρέφει, όπως ακριβώς συμβαίνει με εκείνον που ανόητα πριονίζει το κλαδί όπου κάθεται. Ο άνθρωπος λοιπόν αντιμετώπισε το περιβάλλον του όπως ο παράφρων ωρολογοποιός που ανοίγει ένα ρολόι με το σκεπάρνι του.
Η βιομηχανική λοιπόν μόλυνση των ποταμών, των λιμνών, των θαλασσών και της ατμόσφαιρας, ο περιορισμός και η αποτέφρωση των δασών, η επέμβαση στη βιολογική ισορροπία, οι τοξικές ουσίες με τις οποίες ποτίζουμε την καλλιεργήσιμη γη, ο αφανισμός της πανίδας, η άναρχη οικιστική ανάπτυξη και κάθε είδους αλόγιστη επέμβαση στην αρμονία των φυσικών οικοσυστημάτων αποτελούν ένα έγκλημα ιμπεριαλισμού με θύμα όχι μόνο το περιβάλλον μας, αλλά και τους ίδιους εμάς, που νομίζουμε ότι έτσι κερδίζουμε.
Επομένως η οικολογική κρίση, της οποίας τα δυσμενή αποτελέσματα είναι επίσης ορατά δια γυμνού οφθαλμού και στον τόπο μας, είναι πολύ περισσότερο καταστρεπτική από ό,τι νομίζουμε ότι είναι η οικονομική. Διότι αν η «κοινωνία της αφθονίας» την οποία αποχαιρετούμε και οι άστοχοι χειρισμοί των αρχόντων μας έχουν προφανώς υποθηκεύσει τη ζωή των παιδιών μας, η καταστροφή του περιβάλλοντος ναρκοθετεί την υγεία και τη ζωή όλων των επόμενων γενεών στο διηνεκές. Και αν για την οικονομική κρίση λαμβάνονται αναπόφευκτα οδυνηρά και επείγοντα μέτρα, πολύ περισσότερο πρέπει να αντιμετωπιστεί επειγόντως η οικολογική κρίση με επιστημοσύνη και προσεκτικό σχεδιασμό σε όλο τον κόσμο και βεβαίως στη χώρα μας. Αυτή είναι μια ευθύνη ιστορική, που η χωρίς καθυστερήσεις και ενδοιασμούς ανάληψή της είναι καθήκον των αρχόντων και των λαών και του καθενός από εμάς προσωπικά.
Το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο, ως φορέας όλων των γεωτεχνικών επιστημονικών κλάδων είναι αποφασισμένο να συμβάλλει στην προσπάθεια της προστασίας, της βιώσιμης και αειφόρου ανάπτυξης του περιβάλλοντος.
Όσα συμβαίνουν σήμερα στον Κόλπο του Μεξικού, περισσότερο από την 5η Ιουνίου μας το υπενθυμίζουν!
Για τη Δ.Ε. του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Κεντρικής Μακεδονίας
Ο Πρόεδρος
Δρ Παναγιώτης Δ. Πλατής
