.jpg)
Σήμερα στην ελληνική αγορά κυκλοφορούν αρκετές εκατοντάδες προϊόντα θρέψης που «δηλώνουν» με διάφορους τρόπους ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην βιολογική γεωργία. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει κάποια αρχή που να αξιολογεί αυτές τις εισροές ως προς τη συμμόρφωσή τους με το θεσμικό πλαίσιο και ότι είναι σύμφωνο με τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό. Αν υπάρξει η πολιτική βούληση μπορεί να δημιουργηθεί ένας τέτοιος φορέας και μάλιστα χωρίς ανάγκη χρηματοδότησης από τον εθνικό προϋπολογισμό. Βιοκαλλιεργητές, γεωπόνοι, καταστήματα εφοδίων θα είναι δυνατόν να ενημερώνονται για τα είδη λίπανσης που κυκλοφορούν στην αγορά αφού υπάρξει μία σοβαρή προσπάθεια για τη δημιουργία βάσης δεδομένων όπου θα αναγράφονται όλα τα αντίστοιχα προϊόντα.Για να μπει μία τάξη σε αυτό το θέμα η μόνη υπηρεσία που θα μπορούσε να απαντήσει τεκμηριωμένα σε τέτοια ερωτήματα, είναι η Διεύθυνση εισροών του Υπ.Α.Α.Τ. σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Βιολογικής Γεωργίας και το ΕΘΙΑΓΕ.
Για παράδειγμα η Ιταλία για να προλάβει αυτό το πρόβλημα, το Υπουργείο Γεωργίας της, ανέθεσε στο Ινστιτούτο για την θρέψη των φυτών (ISNP) το έργο αυτό. Έτσι δημιουργήθηκε μία βάση δεδομένων στο διαδίκτυο, που ο κάθε ενδιαφερόμενος μπορούσε να ανατρέξει και να επαληθεύσει αν η συγκεκριμένη εισροή πληροί ή όχι τις προδιαγραφές του νομοθετικού πλαισίου.
Κάποιες άλλες χώρες έδωσαν το δικαίωμα αυτό στους Φορείς πιστοποίησης (π.χ. στην Γαλλία η Ecocert), ενώ σε κάποιες άλλες, την απάντηση για την καταλληλότητα μιας εισροής ή όχι την δίνει εγγράφως το ίδιο το Υπουργείο (π.χ.Αυστρία).
Πάντως σε καμία περίπτωση - χωρίς πρότερη νομοθετική ρύθμιση - οι ελληνικοί φορείς πιστοποίησης δεν έχουν το δικαίωμα να εκδίδουν έγγραφα που να πιστοποιούν ή να βεβαιώνουν την καταλληλότητα ή μη των εισροών.
Σήμερα έχουμε ένα άλλο φαινόμενο. Αρκετές εταιρείες εφοδίων αναγράφουν πάνω στις συσκευασίες των προϊόντων τους, ότι το προϊόν είναι κατάλληλο για χρήση στη βιολογική γεωργία σύμφωνα με τον Καν. (ΕΕ) 889/08. Πράγμα εντελώς αυθαίρετο και παραπλανητικό, αν δεν υπάρχει η κατάλληλη τεκμηρίωση που να το αποδεικνύει.
Τέτοια τεκμηρίωση μπορεί να έχουν μόνο κάποια εισαγόμενα προϊόντα, τα οποία στις χώρες παραγωγής τους υπάρχει κάποια ανάλογη διαδικασία για την αξιολόγηση και την πιστοποίησή τους.
Σε επίπεδο Ε.Ε. - σε συνεργασία με αναγνωρισμένα Ευρωπαϊκά και Διεθνή Ερευνητικά κέντρα - γίνεται κι εκεί μια προσπάθεια, να δημιουργηθεί μία τέτοια ευρωπαϊκή βάση δεδομένων. Μέχρι τότε όμως, θα μπορούσε το Υπ.Α.Α.Τ. να βρει μία λύση, ώστε να διευκολύνει παραγωγούς, γεωπόνους και Φορείς Πιστοποίησης.
Το Ιταλικό μοντέλο θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στη χώρα μας και μάλιστα χωρίς ανάγκη χρηματοδότησης από τον εθνικό προϋπολογισμό, αλλά αντίθετα μπορεί να είναι και 100% αυτοχρηματοδοτούμενο.
Αυτό που λείπει, λοιπόν, δεν είναι το πώς αλλά η πολιτική βούληση και η δουλειά.
Το τεύχος Αυγούστου του περιοδικού Γεωργία – Κτηνοτροφία που κυκλοφόρησε πρόσφατα, είναι ένα ειδικό τεύχος αφιέρωμα στη λίπανση των καλλιεργειών. Στο τεύχος αυτό με άρθρο του που έχει τίτλο: «Η λίπανση στη βιολογική γεωργία», ο γεωπόνος - σύμβουλος βιολογικής γεωργίας κ. Ηλίας Κάνδαρος, δίνει όλες τις λεπτομέρειες για το τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται στη λίπανση των βιοκαλλιεργειών και κάνει μια ενδιαφέρουσα τοποθέτηση στο παραπάνω πρόβλημα
