Βόλος, η πόλη των Αργοναυτών και του Μύθου
Στα αρχαία χρόνια στη Θεσσαλία έζησαν ο βασιλιάς Αθάμας και η βασίλισσα Νεφέλη που είχαν δύο παιδιά, τον Φρίξο και την Έλλη.
Ο Αθάμας εγκατέλειψε την οικογένειά του και η Νεφέλη για να προστατεύσει τα παιδιά της ζήτησε τη βοήθεια των θεών. Τότε ο Ερμής της έδωσε ένα χρυσόμαλλο ιπτάμενο κριάρι για να ταξιδέψουν τα παιδιά της από τη δύση στην ανατολή.
Η Έλλη έπεσε από το κριάρι και πνίγηκε …στον Ελλήσποντο.
Ο Φρίξος έφτασε στην Κολχίδα όπου θυσίασε το κριάρι και χάρισε το χρυσόμαλλο δέρας στον βασιλιά Αιήτη.
Στη Θεσσαλία κοντά στο βασίλειο του Αθάμαντα υπήρχε το βασίλειο του Αίσωνα ο οποίος σε κάποια στιγμή παρέδωσε το βασίλειο του στον αδελφό του Πελία με την προϋπόθεση ότι όταν ο γιος του Ιάσονας ενηλικιωθεί, ο Πελίας να του παραδώσει το βασίλειο.Έφτασε ο καιρός και ο Ιάσονας ζήτησε από τον θείο του πίσω το βασίλειο. Εκείνος τότε του είπε ότι θα του το έδινε μόνο εάν έφερνε το χρυσόμαλλο δέρας από την Κολχίδα...
Το πλοίο για το ταξίδι, το κατασκεύασε ο Άργος, από τον οποίον πήρε και το όνομα του, Αργώ. Ήταν φτιαγμένο από δένδρα του Πηλίου, υπό την καθοδήγηση της θεάς Αθηνάς. Είχε πενήντα κουπιά και στην πλώρη η Αθηνά είχε τοποθετήσει ένα κομμάτι από την ιερή ομιλούσα βαλανιδιά της Δωδώνης.
Στην εκστρατεία πήραν μέρος όλοι οι ήρωες της Ελλάδος, πενήντα τον αριθμό, συμπεριλαμβανομένου και του Ηρακλή. Ανάμεσα τους ήταν οι Διόσκουροι, Κάστωρ και Πολυδεύκης, ο Ορφέας, ο Πηλέας, ο Λαέρτης, ο Τελαμών και η κυνηγός Αταλάντη, η μόνη γυναίκα.
Απέπλευσαν από τις Παγασές, το λιμάνι της Ιωλκού, πέρασαν από τη Λήμνο, τη Σαμοθράκη, νίκησαν τις συμπληγάδες πέτρες, κωπηλάτησαν ανατολικά και έφτασαν στο βασίλειο της Κολχίδας.Η Θεά Αθηνά προσάρμοσε στην πλώρη ένα κομμάτι ξύλο από την ιερή βελανιδιά Δωδώνης που είχε την ιδιότητα να μιλά και να προφητεύει το μέλλον.
Αργώ - το σκάφος:
Ο Ιάσων ζήτησε από τον ξάδερφο του τον ναυπηγό Άργο να κατασκευάσει το πλοίο, που θα τον πήγαινε στην Κολχίδα. Ο Άργος χρησιμοποίησε ξύλα, που έκοψε από τα δάση του Πηλίου και με τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς ναυπήγησε την Αργώ.
Αργώ: Εμβολοφόρο 50 κωπήλατο πλοίο (μονήρης πεντηκόντορος) με βοηθητική απλή ιστιοφορία, χτισμένο χωρίς σκελετό από ημικατεργασμένη δασική ξυλεία. Προϊστορικό πλοίο του 14ου αιώνα π.χ. Ανήκει στη τυπολογία της ηπειρωτικής ναυπηγικής σχολής δηλαδή στην ίδια οικογένεια με τα μακριά καράβια του Ομήρου και τα μετέπειτα γνωστά εμβολοφόρα πολεμικά πλοία της αρχαιότητας.
ΤΕΧΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑΔιαστάσεις:Μήκος 28,5 μ.Πλάτος 4,20 μ.Εξωτερικό ύψος 1,95 μ.Κατάρτι: Ύψος: 8 μ.Υλικό έλατο (λόγω ελαστικότητας)Πανί: Εμβαδό: 55 τ.μ. (υλικό καραβόπανο υφαντό)Άγκυρα: 2 άγκυρες πέτρινες - βράχοι σε σχήμα καμπάνας με σχοινιά.Στηρίξεις:Στερεώσεις με σχοινιά και ναυτικούς κόμπους.Κατασκευή συνδεδεμένη με τόρμους, εντορμίες και γόμφους (μόρσα και καβίλλιες) χωρίς χρήση μεταλλικών συνδετικών μέσων (καρφιών).Τύπος ξύλων: (5 είδη ξύλων),Καρίνα: οξυά, Χέλισμα: μελιά, Στείρα: βελανιδιά, Πέτσωμα: πεύκο, Κατάρτι: έλατο,Μέγιστη εκτιμώμενη ταχύτητα: 8,5 ναυτικά μίλια,Μέση προβλεπόμενη ταχύτητα: 6 ναυτικά μίλια,Κουπί Μήκος από 4,50 έως 5,00 μέτρα, Υλικό κατασκευής: έλατο, Αριθμός κουπιών 50 κωπηλάτες, 50 κουπιά.
Ερευνητικό πρόγραμμα ΑΡΓΩ:Έρευνα, Μελέτη, Κατασκευή2002 Έναρξη πειραματικού προγράμματος 2004. Έναρξη πειραματικής ναυπήγησης.Αναζήτηση και συγκέντρωση ξυλείας από το Πήλιο, το βουνό των κενταύρωνΧρήση εργαλείων της εποχήςΚατασκευή της Τρόπιδας (καρίνα).Χτίσιμο πλαϊνών τμημάτων2006 Ολοκλήρωση της κατασκευής.
Καθέλκυση του πλοίου2007 ,Δοκιμαστικοί πλόες 2008, Ταξίδι από το Βόλο στη Βενετία
Χρηματοδότηση κατασκευής Δήμος Βόλου-Δημοτική Τουριστική Επιχείρηση ΒόλουΔιεξαγωγή προγράμματος Ινστιτούτο έρευνας αρχαίας Ναυπήγησης και Τεχνολογίας NAUDOMO. Το Ταξίδι Το χρυσόμαλλο δέρας είναι το έπαθλο του ήρωα.
Από την αρχαιότητα έως Σήμερα η αργοναυτική εκστρατεία συμβολίζει την υπέρβαση των ορίων. Τη σύνδεση λαών και πολιτισμών. Την εξερεύνηση του κόσμου. 0 μύθος των αργοναυτών άντεξε στο πέρασμα των αιώνων, γιατί η αλήθεια του ταξιδιού, η ανάγκη δηλαδή των λαών της Μεσογείου για επικοινωνία, ήταν πάντα το ίδιο επίκαιρη και το ίδιο σημαντική. Σήμερα, η Αργώ άνοιξε και πάλι τα πανιά της.
Με πρωτοβουλία του Δήμου Βόλου, την τεχνογνωσία του Επιστημονικού Ινστιτούτου "Ναύδομος" την ενεργή στήριξη των υπουργείων Πολιτισμού, Εθνικής Άμυνας, Εξωτερικών, Εμπορικής Ναυτιλίας, Εσωτερικών και Τουριστικής Ανάπτυξης και την ευγενική χορηγία του Ομίλου Ρέστη, οι σύγχρονοι αργοναύτες ξεκινώντας από την αρχαία Ιωλκό, το σημερινό Βόλο, διασχίζουν τα νερά της Μεσογείου και της Αδριατικής.
Τηρώντας πιστά όλους τους κανόνες της πανάρχαιας ελληνικής ναυπηγικής που την καθιστούν σήμερα πόλο διεθνούς επιστημονικού και ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος, κωπηλατώντας μόνο με το φως της ημέρας, η πεντηκοντόρος Αργώ ξεκίνησε στις 14 Ιουνίου το ταξίδι της, από τον Βόλο στη Βενετία. Ακολουθεί την αντίστροφη διαδρομή των 1200 ναυτικών μιλίων που διέγραψε σύμφωνα με το μύθο κατά την επιστροφή της, με ισοδύναμη τεχνική δυσκολία σε αποστάσεις, χρόνους και συνθήκες με το μυθικό ταξίδι.
Από την Ελλάδα στην Αλβανία, από το Μαυροβούνιο, στην Κροατία, τη ΣλοΒενία, ως την Ιταλία, η Αργώ σε κάθε προορισμό της μεταφέρει το μήνυμα της συνεργασίας και της κοινής πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Και αν τότε. ο μύθος συμβόλιζε την ανάγκη εξερεύνησης, σήμερα σ' ένα κόσμο χωρίς σύνορα, η σύγχρονη Αργώ υπενθυμίζει σε όλους μας την αλληλεπίδραση και την εγγύτητα των λαών μας.
ΠΗΓΗ: ΔΗΜΟΣ ΒΟΛΟΥ
To τρενάκι του Πηλίου...ή αν προτιμάτε ο ..."Μουντζούρης"
Ο ιστορικός σιδηρόδρομος Βόλου - Μηλεών, το τραινάκι του Πηλίου, όπως είναι πιο γνωστό, κατασκευάστηκε σε δύο στάδια από το 1894 μέχρι το 1903.
Ο θρυλικός πλέον "Μουτζούρης" συνέδεσε το εμποροβιομηχανικό κέντρο του Βόλου με την εύφορη και πλούσια περιοχή του Δυτικού Πηλίου, στις πλαγιές και στους ελαιώνες του βουνού των Κενταύρων. Μέχρι το 1950 o συρμός με τις βελγικές μηχανές "Μηλαίαι", "Ιάσων", "Πήλιον", "Βόλος", "Τσαγκαράδα" και τα βαγονάκια του, με μικρότερες μηχανές εξυπηρετούσαν και τις ανάγκες της πόλης ως τροχιοδρόμος για την αστική συγκοινωνία του Βόλου. Για 80 χρόνια υπήρξε σημείο αναφοράς για την ευρύτερη περιοχή. Μετά την κατάργηση του το 1971 έγιναν προσπάθειες για την επαναλειτουργία του σαν (μουσειακού) τουριστικού σιδηροδρόμου σε ένα περιβάλλον ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς.
Μετά από σημαντικά έργα ανακατασκευής μέρους της υποδομής, μπήκε και πάλι σε λειτουργία το 1996.
Για την επανέναρξη των δρομολογίων απαιτήθηκαν δίμηνες εργασίες προκειμένου να απομακρυνθούν χώματα από κατολισθήσεις και να αντιμετωπισθούν προβλήματα που είχαν προκληθεί από διαβρώσεις.Η γραμμή του, έχει πλάτος 60 εκ., είναι η στενότερη σιδηροδρομική γραμμή στην Ελλάδα και μια από τις στενότερες στον κόσμο.
Η διαδρομή Άνω Λεχωνίων - Μηλεών, μέσα σε καταπράσινες πλαγιές και με την πανέμορφη θέα του Παγασητικού, περνάει μέσα από γραφικές πέτρινες καμάρες πάνω από οκτώ λιθόκτιστες γέφυρες με πελεκητή μαρμαρόπετρα (δίτοξες, τρίτοξες και μια πεντάτοξη) καθώς και από μια μεταλλική γέφυρα όπου η καμπύλη γραμμή γράφεται μέσα σε ευθύγραμμο φορέα, σύμφωνα με τα σχέδια φημισμένων γεφυροποιών της εποχής.
Την ευθύνη κατασκευής της γραμμής είχε ο φημισμένος Ιταλός μηχανικός Εβαρίστο ντε Κίρικο. Ήταν ο πατέρας του διάσημου υπερρεαλιστή ζωγράφου Τζιόρτζιο ντε Κίρικο, που αποτύπωσε την φιγούρα του μικρού τρένου σε μερικούς από τους διάσημους πλέον πίνακές του.Το τραινάκι επαναδρομολογήθηκε στη γραμμή Άνω Λεχώνια - Μηλιές, μήκους 15 χλμ. Η διαδρομή διαρκεί 90 λεπτά , με 15λεπτη στάση στην Άνω Γατζέα και η μέγιστη ταχύτητά του είναι 20 χλμ. την ώρα. Υπάρχει το παραδοσιακό τροχαίο υλικό, ατμάμαξες του 1903 και του 1912, ξύλινα βαγόνια με εξώστες όσο και δύο νέες δηζελάμαξες που αποκτήθηκαν από τον ΟΣΕ το 2000.
