Νικόλαος Ι. Μάργαρης Λόγος κατά την ορκωμοσία των φοιτητών Απρίλιος 2009

Λόγος κατά την ορκωμοσία των φοιτητών
Απρίλιος 2009

Κύριε Αντιπρύτανη,
Κύριε Κοσμήτωρ,
Κύριοι Συνάδελφοι, Διευθυντές των Τομέων του Τμήματος και του Διαπανεπιστημιακού - Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών, Κύριοι Συνάδελφοι, Καθηγητές του Τμήματος και της Σχολής, Κύριοι Εκπρόσωποι του Τεχνικού Επιμελητηρίου, του Συλλόγου Μηχανολόγων και Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Βορείου Ελλάδας και του Συλλόγου των Αποφοίτων της Σχολής, Κυρίες και κύριοι γονείς, συγγενείς και φίλοι των αποφοίτων μας,

Καλά μου παιδιά,

Σε λίγη ώρα θα δώσετε τον όρκο του επιστήμονα και θα διαβείτε το κατώφλι που θα σας βγάλει στην κοινωνία.

Ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα πολύ να συντάξω τη σημερινή μου ομιλία. Αναρωτιόμουν, σε τι είδους κοινωνία σας ξεπροβοδίζω. Σας ξεπροβοδίζω σε μια κοινωνία παραμορφωμένη από την ανικανότητα, την κακοδιοίκηση, την κακοδιαχείριση, τα σκάνδαλα, τη βία, το μίσος και την καταστροφή. Ναι, σε μια τέτοια κοινωνία σας ξεπροβοδίζω και αισθάνομαι ενοχές γι’ αυτό.

Όμως, παρηγοριέμαι από το γεγονός ότι πάμπολλες φορές έχουμε βρεθεί σε δύσκολες καταστάσεις. Αλήθεια! τι μάθαμε να κάνουμε σε τέτοιες καταστάσεις; Όπως θα θυμάστε από τα πρώτα μας μαθήματα, όταν βρισκόμαστε σε δύσκολες καταστάσεις δεν σηκώνουμε αμήχανοι τα χέρια, αλλά επιχειρούμε μετασχηματισμούς. Δηλαδή, αλλάζουμε θέση και κοιτάζουμε τα πράγματα από μιαν άλλη οπτική γωνία. Και εσείς γνωρίζετε πολύ καλά τους καινούργιους κόσμους που αναδύονται μέσα από τους μετασχηματισμούς και τις ευκολίες στην επίλυση προβλημάτων που οι μετασχηματισμοί προσφέρουν.

Αν, λοιπόν, επιχειρήσουμε μετασχηματισμό στη θλιβερή κοινωνικο-οικονομική κατάσταση που βιώνουμε θα ανακαλύψουμε και τα αίτια αυτής της κατάντιας. Τα συνοψίζω σε ένα:

ΥΒΡΙΣ.

Ναι, υπήρξαμε υβριστές και γι’ αυτό βρεθήκαμε σε τέτοια κατάσταση. Χωρίς πείρα και ακαλλιέργητοι πολυλογάδες, αμετροεπείς, ασύδοτοι, δήθεν και φούσκες. Όλα αυτά τα επιτρέπει προσωρινά η πραγματικότητα. Όμως, από ένα όριο και πάνω παύουν να ισχύουν βασικές φυσικές αρχές, όπως η συνέχεια και η συμβατότητα, και όλα τότε καταρρέουν.

Αυτό, λοιπόν, είναι το τελευταίο μάθημά μου προς εσάς. Να είστε σοβαροί και να κάνετε με μεράκι αυτά που αγαπάτε. Με λίγα λόγια, να είστε οι εαυτοί σας, ατόφιοι και καθαρόαιμοι, στέρεα δεμένοι με την αλήθεια και την πραγματικότητα.

Μερικά πράγματα, όπως είναι και η ενέργεια, δεν χάνονται. Απλά, ενδέχεται να αλλάζουν μορφή. Εσείς, έχετε καταβάλει πολύ μεγάλα ποσά ενέργειας για να εισαχθείτε στο Τμήμα και να περατώσετε τις σπουδές σας. Σε αυτό, βέβαια, σας έχουμε υποχρεώσει και εμείς. Να αναμένετε, λοιπόν, με μαθηματική σιγουριά ότι αυτή η ενέργεια θα σας επιστραφεί ολάκερη. Βέβαια, θα σας επιστραφεί με άλλες μορφές.

Καλά μου παιδιά,

Είμαι απολύτως σίγουρος ότι θα ευδοκιμήσετε στη ζωή σας επειδή είστε εργατικοί και έξυπνοι. Βέβαια, τη σιγουριά μου αυτή τη στηρίζω και σ’ έναν ακόμη λόγο. Σχεδόν όλοι σας έχετε τη στήριξη της οικογένειάς σας.

Η ανθρωπότητα μένει εκστατική μπροστά σε αυτό το μοναδικό παγκόσμιο φαινόμενο και δεν μπορεί να κατανοήσει τους λόγους της μοναδικής φροντίδας των Ελλήνων προς τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους. Η ανθρωπότητα δεν μπορεί να κατανοήσει, γιατί, για να φροντίσουν οι Έλληνες τα παιδιά τους και ιδιαίτερα για να τα σπουδάσουν, υποβάλλονται σε τόσο μεγάλες θυσίες. Η ανθρωπότητα δεν μπορεί να συλλάβει τους λόγους για τους οποίους πολλοί Έλληνες, προκειμένου να σπουδάσουν τα παιδιά τους, ασκούν περισσότερες της μιας δουλειάς ταυτόχρονα.

Αγαπητοί μου,

επιτρέψτε μου, μια και σήμερα μ’ έπιασε το «διδασκαλικό» μου να εξηγήσω σε εσάς και στην ανθρωπότητα τους λόγους. Θα σας φανεί παράξενο, αλλά η στάση μας απέναντι στα
παιδιά μας οφείλεται στο νόημα που οι Έλληνες αποδίδουμε από τα βάθη της ιστορίας μας στη λέξη Θεός.

Σήμερα λέμε « ο Θεός είναι αγάπη ». Οι πρόγονοί μας έλεγαν « η αγάπη είναι θεός » και εννοούσαν η αγάπη, η νίκη, η πίστις είναι θεός ή ακριβέστερα κάποιος θεός.

Δηλαδή, κάτι ανώτερο από τα ανθρώπινα. Κάτι που δεν υπόκειται στη φθορά και στον θάνατο, κάτι αιώνιο.

Υπάρχει τεράστια διαφορά στο νόημα της λέξης θεός στις δύο φράσεις που ανέφερα. Στη φράση « η αγάπη είναι θεός » η λέξη θεός υπέχει θέση κατηγορουμένου και συνεπώς εκφράζει ιδιότητα του υποκειμένου.

Με άλλα λόγια, για τους προγόνους μας το θεός εξέφραζε ιδιότητα και ως ιδιότητα μπορούσε να αποκτηθεί από τον καθένα, αρκεί να προσπαθούσε γι’ αυτό.

Αυτή η αντίληψη των αρχαίων διαμόρφωσε την ψυχοσύνθεσή τους και εξακολουθεί να διαμορφώνει και τη δική μας ψυχοσύνθεση. Γι’ αυτόν τον λόγο, είμαστε και διαφορετικοί από τους άλλους λαούς.

Κάθε ελληνόπουλο γεννιέται με την προοπτική να γίνει ακόμη και θεός, πράγμα που δικαιολογεί πολλές από τις ατομικές μας και τις κοινωνικές μας εκδηλώσεις.

Δικαιολογεί οπωσδήποτε την αισιοδοξία μας και το γεγονός ότι στην πατρίδα μας δεν έχουν ποτέ εδραιωθεί κοινωνικές κάστες. Αλήθεια, με ποιον τρόπο θα μπορούσε
κανείς να θέσει εμπόδια στην εξέλιξη και στην ανέλιξη των εν δυνάμει θεών.

Η ανατροφή των παιδιών ήταν ανέκαθεν κριτήριο κοινωνικής καταξίωσης των γονέων. Κατά την αρχαιότητα οι γονείς που ανέθρεφαν σωστά τα παιδιά τους ήταν ιδιαίτερα σεβαστοί. Με τη σωστή ανατροφή των παιδιών τους οι γονείς προσέγγιζαν το ανώτερο, αυτό που οι πρόγονοί μας αποκαλούσαν θεό.

Αυτή η αντίληψη μας έχει ιστορικά εμποτίσει και εξακολουθεί να διατηρείται έντονη και σήμερα. Γι’ αυτό οι έλληνες γονείς δεν εγκαταλείπουν και φροντίζουν διαρκώς
τα παιδιά τους. Και αυτό, προς τιμή μας, είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο.

Και για να προκόψουν τα παιδιά τους, οι γονείς ενσυνείδητα υποβάλλονται σε τεράστιες θυσίες και στερήσεις, αδιαφορώντας πλήρως για την προσωπική τους ζωή. Πολλές φορές ασκώντας ταυτόχρονα, άλλο ένα παγκόσμιο φαινόμενο, περισσότερα του ενός επαγγέλματα.

Αγαπητοί γονείς,
Σήμερα, σας τιμούν τα παιδιά σας. Και είμαι σίγουρος ότι τα συγκεκριμένα παιδιά θα σας τιμούν διαρκώς. Πρέπει να αισθάνεστε ιδιαίτερα υπερήφανοι.

Εύχομαι, στους νέους Ηλεκτρολόγους Μηχανικούς και Μηχανικούς Υπολογιστών να έχουν τον Θεό αρωγό εν τω βίω και το ανώτερο ως στόχο ζωής.


Θεσσαλονίκη, 9 Απριλίου 2009

Νικόλαος Ι. Μάργαρης