Η στέβια χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ‘’το φυτό της νέας χιλιετίας’’ και η ζάχαρή του ως ‘’η ζάχαρη του μέλλοντος’’. Πρόκειται για ένα μικρό βότανο που φυτρώνει στη Βορειοδυτική Παραγουάη και αποτελεί παραδοσιακό γλυκαντικό των αυτοχθόνων Γκουαρανών.
Σήμερα η κύρια χρήση της στέβιας είναι η εξαγωγή από τα φύλλα της (χλωρά ή ξηρά) των φυσικών γλυκαντικών ουσιών στεβιοσίδη, ρεμπαουδιοσίδη, κ.ά.. Η στεβιοσίδη μόνη της ή μαζί με τις άλλες γλυκαντικές ουσίες είναι μία λευκή, μικροκρυσταλλική ουσία, όπως και η κοινή ζάχαρη, αλλά με μηδενική θερμιδική αξία και 200-300 φορές πιο γλυκιά, ανάλογα με την συγκέντρωση κάθε μιας από τις παραπάνω φυσικές γλυκαντικές ουσίες. «Οι μεγαλύτεροι χρήστες της στεβιοσίδης (που υπάρχει στη στέβια) είναι η βιομηχανία τροφίμων και ποτών αλλά χρησιμοποιείται και στη ζαχαροπλαστική αφού υποκαθιστά τη ζάχαρη και την πράσινη χρωστική καθώς και στην ιατρική αφού μπορεί να καταναλωθεί σε άτομα με διαβήτη», δηλώνει η Δέσποινα Μαρσέλου, διαιτολόγος – διατροφολόγος με ειδίκευση στην κλινική διατροφή και ανοσολογία.
Σε ορισμένες χώρες, όπως οι ΗΠΑ, επιτρέπεται μόνο ως διαιτητικό συμπλήρωμα , ενώ σε άλλες (Ιαπωνία από το 1971, Βραζιλία ) ως υποκατάστατο της ζάχαρης, ως συμπλήρωμα διατροφής και ως διαιτητικό συμπλήρωμα χωρίς καμία ανεπιθύμητη ενέργεια.
«Στη στέβια αποδίδονται ιδιότητες όπως αντιυπερτασικές, αντιβακτηριακές και αντιοξειδωτικές, ενώ θεωρείται και όπλο κατά της παχυσαρκίας μιας και η κρυσταλλική γλυκιά ουσία της στέβιας δεν αλλάζει μορφή ακόμη και σε θερμοκρασία έως και 200 βαθμών Κελσίου, ιδιότητα που επιτρέπει τη χρήση της στη μαγειρική», σημειώνει η κ. Μαρσέλου.
«Έχει προταθεί ακόμα η χρήση της και για τη θεραπεία της οστεοπόρωσης με τον ισχυρισμό ότι μειώνεται κατά 75% η πιθανότητα θραύσης στα κελύφη των αβγών του κοτόπουλου, αν προστεθεί στην τροφή τους ένα μικρό ποσοστό σκόνης από φύλλα στέβιας.»
Οι έρευνες που αναφέρονται στην βιβλιογραφία για την ασφάλεια κατανάλωσης του ‘’θαυματουργού’’ αυτού φυτού είναι πολύ λίγες και σε πειραματικά στάδια. Κάποιες από αυτές έχουν αναφέρει ότι αν τροποποιηθεί γενετικά το προϊόν της στέβια, η στεβιόλη μπορεί να οδηγήσει σε καρκινογένεση ενώ η κατανάλωσή της σε εξαιρετικά μεγάλες ποσότητες μπορεί να επιφέρει προβλήματα γονιμότητας.
Τέλος προϊόν της στέβιας, η στεβιοσίδη μπορεί να οδηγήσει σε δυσαπορόφηση υδατανθράκων, όταν καταναλωθεί σε μεγάλες ποσότητες, εμποδίζοντας έτσι την παραγωγή ενέργειας (γλυκόζης) απαραίτητης για τα κύτταρα. Φυσικά αξίζει να αναφέρουμε ότι όλες αυτές οι έρευνες αναφέρονται σε ποντίκια και όχι σε ανθρώπους.
Η Ελλάδα βρίσκεται μεταξύ των τριών ευρωπαϊκών χωρών (οι άλλες δύο είναι η Ιταλία και η Πορτογαλία), στις οποίες αναμένεται να χορηγηθεί άδεια για την καλλιέργεια στέβια, που εκτιμάται ότι μπορεί να αντικαταστήσει την καπνοκαλλιέργεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου